Θα σε παρακαλούσα να διαβάσεις στο βιβλίο του Δανιήλ κεφ. ε 1-31 στη Αγ. Γραφή σου αν έχεις, την παρακάτω ιστορία ενός βασιλιά που δοκίμασε να παίξει με τα πράγματα του Θεού και απέτυχε. Πιστεύω πως θα σου είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα.
Το παλιό καιρό στη Βαβυλώνα, όταν ένας βασιλιάς ανέβαινε στο θρόνο, συνήθιζε να κάνει μεγάλο τραπέζι και να καλεί όλους που είχαν μεγάλα αξιώματα. Ετσι έκανε κι ο γιος του Ναβουχοδονόσορα ο Βαλτάσαρ, το 530 π.Χ. όταν ανέβηκε στο θρόνο της αυτοκρατορίας που κληρονόμησε από τον Πατέρα του. Κάλεσε χίλια άτομα και ανάμεσα τους, πολλές γυναίκες για το γλέντι του. Το κρασί απαραίτητο στοιχείο για το γλέντι άρχισε να τρέχει σαν νερό.΄Οταν ο Βασιλιάς ήρθε στο κέφι, στη ζάλη του, θυμήθηκε κάτι που προκάλεσε τη κρίση του Θεού. Ο πατέρας του όταν πολιόρκησε την Ιερουσαλήμ έστειλε τον αρχισωματοφύλακά του να ξυλώσει το ναό και να πάρει κάθε τι που είχε αξία μέσα σ΄αυτόν. Μετέφερε λοιπόν στη Βαβυλώνα όλα τα αργυρά και χρυσά σκεύη που ανήκαν στον Θεόν και εν συνεχεία έβαλε φωτιά κι έκαψε το ναό. Τα σκεύη τα βάλανε μέσα σ ένα ειδωλαλτρικό ναό στη Βαβυλώνα .
Το παλιό καιρό στη Βαβυλώνα, όταν ένας βασιλιάς ανέβαινε στο θρόνο, συνήθιζε να κάνει μεγάλο τραπέζι και να καλεί όλους που είχαν μεγάλα αξιώματα. Ετσι έκανε κι ο γιος του Ναβουχοδονόσορα ο Βαλτάσαρ, το 530 π.Χ. όταν ανέβηκε στο θρόνο της αυτοκρατορίας που κληρονόμησε από τον Πατέρα του. Κάλεσε χίλια άτομα και ανάμεσα τους, πολλές γυναίκες για το γλέντι του. Το κρασί απαραίτητο στοιχείο για το γλέντι άρχισε να τρέχει σαν νερό.΄Οταν ο Βασιλιάς ήρθε στο κέφι, στη ζάλη του, θυμήθηκε κάτι που προκάλεσε τη κρίση του Θεού. Ο πατέρας του όταν πολιόρκησε την Ιερουσαλήμ έστειλε τον αρχισωματοφύλακά του να ξυλώσει το ναό και να πάρει κάθε τι που είχε αξία μέσα σ΄αυτόν. Μετέφερε λοιπόν στη Βαβυλώνα όλα τα αργυρά και χρυσά σκεύη που ανήκαν στον Θεόν και εν συνεχεία έβαλε φωτιά κι έκαψε το ναό. Τα σκεύη τα βάλανε μέσα σ ένα ειδωλαλτρικό ναό στη Βαβυλώνα .
Αυτά τα θυμήθηκε κι έδωσε εντολή να τα φέρουν στο γλέντι για να πιούν αυτός και οι βρώμικοι καλεσμένοι του, εξευτελίζοντας έτσι τον αληθινό Θεό. Είναι μεγάλο πράγμα να είσαι αδιάφορος μακριά απ΄τον Θεόν αρνητής, αλλά το να Τον προκαλείς με τη ζωή σου και με τα λόγια σου, είναι κάτι που φέρνει ρίγη, γιατί είναι γνωστό ότι καμμιά πρόκληση προς τον Θεόν δεν μένει αναπάντητη.
Το ίδιο συνέβει και με την πρόκληση του ασεβή βασιλιά.΄Οταν άρχισε να πίνει προκαλόντας τον Θεόν, μια παλάμη φανερώθηκε να γράφει επάνω στο τοίχο μερικές λέξεις. Οταν είδε την παλάμη να γράφει ο βασιλιάς έχασε το κέφι του, άλλαξε το χρώμα του κι έγινε σκεπτικός και περίλυπος. Φώναξε τότε δυνατά: Δίνω προρφύρα και τη χρυσή αλυσίδα να τεθεί στο λαιμό του και θα τον κάνω τρίτο άρχοντα της αυτοκρατορίας μου, εκείνον που θα διαβάσει και θα ερμηνεύσει τις λέξεις που γράφτηκαν στο τοίχο.
Χαρακτηριστικό αυτό των ανθρώπων που στέκονται αδιάφοροι και προκλητικοί με την απιστία τους και την ασέβεια τους. Τους μιλάς για τον Θεόν για τη σωτηρία του, και κοροϊδεύουν ή αδιαφορούν.΄Οταν όμως έρθει ένα δυσάρεστο περιστατικό, ένας σεισμός στη ζωή τους, τότε όλα τα δίνουν για να μάθουν εκείνο που κορόϊδευαν και αδιαφορούσαν. Θέλω όμως να σε ρωτήσω τώρα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, μήπως συμπεριφέρεσαι έτσι και συ αδιάφορος στα πράγματα του Θεού και το αιώνιο μέλλον σου;
Από την απελπιστική αυτή θέση του βασιλιά ήρθε η μητέρα του να τον βγάλει. «Βασιλιά, να ζήσεις στον αιώνα μη ταράζεσαι, υπάρχει ένας άνθρωπος στο βασίλειο σου τον οποίον συμβουλευότανε κι ο πατέρας σου. Εχει σοφία και πνεύμα ξεχωριστό. Θα τον ρωτήσεις και θα σου δώσει την ερμηνεία.» Τότε φέρανε τον Δανιήλ μπροστά του κι ο ασεβής βασιλιάς άρχισε να του τάζει δώρα και εξουσίες αν κατώρθωνε να τον βγάλει από την απελπιστική κατάσταση.
Πές μου, έτσι δεν κάνουν πολλοί άνθρωποι, μήπως και συ; Στις δυσκολίες τους αρχίζουν να τάζουν, να υπόσχονται, πως θ αλλάξουν συμπεριφορά. Είναι όμως ανάγκη να γίνονται όλα αυτά ; Ο Δανιήλ όταν άκουσε τα ταξίματα και τ άλλα που του έλεγε ο ασεβής βασιλιάς του είπε: «Κράτα τα δώρα σου και τις αμοιβές σου, γιατί σε λίγο όλα θα τα χάσεις.»
Τι να σου πω αγαπητέ μου, μεγάλος πειρασμός τα δώρα και μεγαλύτερος οι υποσχέσεις στη ζωή του ανθρώπου. Είναι ένα μεγάλο δόλωμα που μπορεί να κάνει τον άνθρωπο να χάσει εκείνα που το σπλαχνικό χέρι του Θεού χαρίζει. Γνώρισα πολλούς ανθρώπους και χριστιανούς ακόμα, που χάσανε τη ψυχή τους, γιατί δελεάστηκαν από τις προσφορές που κάνει ο κόσμος. Φρικτό. Γνώρισα ένα νέο που έτρεχε γεμάτος ζωντάνια για τον Θεόν μίλαγε άκουγε κηρύγματα, ήτανε ένας συμπαθής νέος. Γεμάτος δώρα και υποσχέσεις ο κόσμος τον ξεγέλασε κι άφησε τον Ιησού Χριστό και τη ζωή που χαρίζει, χάριν θέσεων και αμοιβών που του έταξε ο κόσμος. Σήμερα είναι σε μεγάλη κυβερνητική θέση, έχει πλούτη, αλλά κάθε φορά που συναντιόμαστε με βεβαιώνει πως είναι ένας δυστυχισμένος άνθρωπος, χωρίς καμμιά ικανοποίηση απ΄ αυτά που έχει.
Τον Δανιήλ τον ανέβασε ο Θεός στην υψηλή θέση της αυτοκρατορίας της Βα βυλώνας, αλλά ποτέ δεν άφησε τον Θεόν χάριν προσκαίρων πραγμάτων. Προτίμησε ένα βράδυ με τα λιοντάρια στο λάκκο, αλλά δεν άφησε ούτε μια μέρα την προσευχή του στον Θεόν. Και με μια αναδρομή, θυμίζει ο Δανιήλ στον αυτοκράτορα πως ο Θεός ανέβασε τον πατέρα του στο θρόνο και πως εμαγαλύνθει σ΄όλο τόν τότε κόσμο, στεραιωνοντας τη βασιλεία του. Και πως όταν υπερηφανθει αργότερα τον κατέβασε απ΄το θρόνο και ζούσε σαν θηρίο στους αγρούς. Αλλά όταν ταπεινώθηκε τον επανέφερε πάλι στη δόξα του. Και συ σαν γνήσιο παιδί του πατέρα σου προκάλεσες τον Θεόν παίρνοντας τα σκεύη του Ναού για να εξευτελίσεις τον Θεόν. Βασιλιά τα ήξερες όλα αυτά, αλλά προτίμησες να έχεις την αποδοκιμασία του Θεού.
Θα σου πω λοιπόν τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις "Μενέ,μενέ,θεκέλ ουφαρσίν φερές" που γράφτηκαν στο τοίχο. Εμέτρησε ο Θεός τη βασιλεία σου και ετελείωσε αυτή, Ζυγίστηκες στη πλάστιγγα και βρέθηκες ελλειπής. Διαιρέθηκε η βασιλεία σου και δόθηκε στους Μήδους και Πέρσες. Τι βγαίνει απ΄ αυτή την ιστορία, τι σημαίνει αυτό για μας, για το καθένα μας ; Είμαστε ο καθένας μας ελεύθερος να ζει όπως θέλει και να κάνει ό,τι θέλει, αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι θα έρθει στιγμή το θέλουμε ή όχι, που θα δόσουμε λόγο στον Θεόν. Καθημερινά ζυγίζουμε τους άλλους στη κρίση μας, όμως θάρθει στιγμή που θα κάνει το ίδιο και ο Θεός σε μας. Πώς θα μας βρει ;
Στη ζυγαριά τη δική μας με τα ψεύτικα ζύγια της ζωής, βρίσκουμε τον εαυτόν μας σωστό, καλύτερο απ΄ τους άλλους. Αλλά όταν έρθει η ώρα του Θεού πώς θα μας βρει ; Θα έχουμε κάποια δικαιολογία ; ΄Οταν μας έφιαξε ο Θεός μας έκανε σωστούς. Είχαμε την εικόνα του και το τέλειο χαρακτήρα του, αλλά όταν μπήκε η αμαρτία με τη θέληση μας στη ζωή μας, τότε βρεθήκαμε λειψοί.
Δοξασμένο το όνομα του Θεού. από αγάπη έστειλε τον Γιό του στη γη μας για να τακτοποιήσει το έλλειμά μας. Και το έκανε επάνω στο σταυρό του Γολγοθά. Εκείνος πλήρωσε όλο το χρέος μας, όλη την προσβολή και αδικία που διαπράξαμε. Και τώρα με τον Ιησού Χριστό είμαστε τελείως δικαιωμένοι. Το αίμα του, που χύθηκε στο σταυρό, τακτοποιήσε και ικανοποίησε απόλυτα την απαίτηση της δικαιοσύνης του Θεού.
Ο Απ. Παύλος γράφει Ρωμ. 5/ε 8-10 «Ο Θεός δείχνει τη δική του αγάπη σ΄ε μας, με το ότι ενώ είμαστε ακόμη αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για χάρη μας. Πολύ περισσότερο λοιπόν,τώρα που δικαιωθήκαμε με το αίμα του θα σωθούμε μέσω αυτού από την οργή. Διότι όταν είμαστε εχθροί, συμφιλιωθήκαμε με τον Θεόν μέσω του θανάτου του Υιού του πολύ περισσότερο αφού συμφιλιωθήκαμε, θα σωθούμε με τη ζωή του.» Τι θαυμάσιο είναι τούτο το σχέδιο του Θεού; Κατάλαβες, ότι υπάρχει μόνο ένα ισοζύγιο στο έλλειμά σου και το δικό μου, αυτό είναι το αίμα του Γιού του Θεού. Μη το περιφρονήσεις, γιατί εκείνη τη μέρα θα βρεθείς λειψός στην παρουσία του Θεού.
Ο Βαλτάσαρ νόμισε ότι μπορεί να παίξει με τα πράγματα του Θεού, αλλά αστόχησε, ήρθε η στιγμή που στάθηκε μπροστά στον Θεόν. Τίποτα δεν μπόρεσε να τον τακτοποιήσει. Είχε περιφρονήσει στη ζωή του τον Θεόν και θέρισε. Την ίδια εκείνη νύχτα μπήκαν οι Μηδοπέρσες κατέλαβαν την Βαβυλώνα και ο ίδιος πέθανε. Φρόντισε να πάρεις το ευαγγέλιο και διάβαζέ το.